بررسی اثر حفاظتی عصاره ی آبی گیاه چای ترش بر جلوگیری از تجمع پروتئین آلفا-لاکتآلبومین

تجمعات پروتئینی از عوامل مختلفی ناشی شده و منجر به بیماری های گوناگون در انسان ها و سایر موجودات زنده می گردد. یافتن راهکاری مناسب جهت جلوگیری از ایجاد اینگونه تجمعات می تواند بسیار حائز اهمیت باشد. گیاه چای ترش منبع غنی از آنتی اکسیدان های طبیعی است که می تواند از بدن در برابر آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد محافظت کند. در این پژوهش اثر عصاره ی آبی گیاه چای ترش بر روی پروتئین آلفا-لاکتآلبومین درحضور دی تیو تریتول(DTT) به عنوان عامل القا کننده ی تجمع مورد بررسی قرار گرفت. خاصیت چاپرونی عصاره بر روی تجمع پروتئین توسط روش های طیف سنجی نور مرئی، فلورسانس تیوفلاوین تی(ThT)، اسپکتروسکوپی فلورسانس ذاتی، 1-آنیلیلینو8-نفتالن سولفونات (ANS) و دورنگ نمایی دورانی (Circular dichroism) بررسی شد. نتایج بدست آمده از طیف سنجی نور مرئی و اتصال تیوفلاوین تی نشان داد که عصاره ی چای ترش از ایجاد تجمع و تشکیل آمیلوئید در پروتئین جلوگیری کرده و این تاثیر با افزایش غلظت عصاره شدت می یابد. طبق نتایج بدست آمده از آزمایشات فلورسانس، عصاره با نواحی هیدروفوب در معرض قرار گرفته در پروتئین احیا شده برهمکنش کرده و از تجمع جلوگیری می کند. نتایج حاصل از دورنگ نمایی حلقوی نشان داد که دی تیو تریتول تغییراتی در ساختمان دوم پروتئین ایجاد می کند که در حضور عصاره تغییرات کمتری مشاهده می شود. نتایج این پژوهش چای را به عنوان عاملی بالقوه جهت جلوگیری از تجمع پروتئین های مختلف دخیل در بیماری های گوناگون ناشی از تجمع پیشنهاد می کند.